Przewód do połączenia śrubowego

Do łączenia drewnianych półfabrykatów stosuje się różne połączenia stolarskie i łączniki, w tym gwoździe, kołki i śruby. Obecnie istnieje wiele odmian, a połączenie dwóch desek nie stanowi problemu. Jednak złożoność składa się z płaskich części, których grubość jest niewystarczająca dla połączeń z występami, a zewnętrzne elementy mocujące będą zbyt zauważalne. W takich przypadkach wynaleziono metodę połączenia „na skośnej śrubie”.
Metoda łączenia nie jest nowa, ale urządzenie, które rozważymy dzisiaj, jest proste, niezawodne i co najważniejsze - możesz to zrobić samodzielnie. Pozwoli ci to uniknąć kłopotów z celowaniem przy użyciu wierteł różnych kalibrów pod dokładnym kątem, co jest niezwykle trudne ręcznie. Więc zacznijmy!

Materiały, narzędzia

• Drewniany blok w przekroju - 4,5 cm * 4 cm, długość - 8 cm;
• Stalowa rura o wewnętrznej średnicy 8 mm i zewnętrznej średnicy 10 mm.

Z elektronarzędzia przydadzą się:

• Wiertarka stołowa z wiertłem do otworów w uchwycie (odpowiednie jest również wiertło lub śrubokręt);
• Układanka;
• Szlifierka;
• Piła taśmowa;
• Bułgarski (szlifierka kątowa).

Z narzędzia ręcznego przydają się: imadło, zaciski, kątomierz-kwadrant lub kątomierz, papier ścierny i miarka z ołówkiem.

Wykonanie przewodnika dla ukośnych otworów

W półfabrykacie konieczne jest wykonanie kilku przelotowych otworów roboczych. Można to zrobić za pomocą stacjonarnej wiertarki lub wiertarki. Średnica otworów jest wybierana dla zewnętrznej średnicy rur, które będą przechodzić przez te otwory.
Następnie przygotowujemy metalowe rurki prowadzące. Są potrzebne, aby wiertło nie rozszerzało otworów w miękkim drewnie. Tniemy je za pomocą szlifierki zgodnie z rozmiarem wysokości pręta z marginesem 5 mm.
Wbij młotki do końca. Jeśli otwory są luźne, rury na zewnątrz można potraktować tym samym kołem tnącym młynka (szlifierka kątowa) lub nałożyć klej.
Zaznaczamy linię płaską naszego przewodnika. Kąt nachylenia wynosi 15 °. Do znakowania wygodnie jest użyć niedrogiego kwadrantu goniometru.
Zaciskamy pręt w imadle i przecinamy go wzdłuż zaznaczonej linii wyrzynarką. Płótno do tego należy wybrać uniwersalne, z małym zębem, przeznaczone do cięcia drewna i metalu.
Płaszczyzna przewodnika po cięciu jest daleka od ideału. Ustawiamy go na szlifierce tak, aby boczne powierzchnie pręta pozostały prostopadłe do niego.
Jeśli opuścimy nasz szablon na tym etapie, problematyczne będzie dociśnięcie go do obrabianego przedmiotu za pomocą zacisku. Wadą jest nachylona płaszczyzna, która utworzyła się na zewnątrz pręta po wycięciu. Aby tego uniknąć, należy to wypracować, tworząc obszar dla pięty zacisku. Plasterek powinien być lekko wklęsły, aby linia jego przodu, wyznaczona przez zacisk, stała się równoległa do dolnej płaszczyzny szablonu. Po przecięciu piły taśmowej lub wyrzynarki przewód można lekko potraktować papierem ściernym.
Pozostaje zweryfikować wydajność przewodnika, dociskając go do obrabianego przedmiotu na biurku za pomocą zacisku. Wkręty samogwintujące do takich połączeń są stosowane wyłącznie z płaską główką, co zapobiega pękaniu drewna po połączeniu dwóch części. Do ich wiercenia idealnie nadaje się dwustopniowe wiertło spiralne o średnicy początkowej 4–5 mm i średnicy końcowej 8 mm. Ponadto, aby skręcić śruby, potrzebujesz trochę. To wszystko, powodzenia dla wszystkich!