Pianka styropianowa do izolacji pomieszczeń

Aby zapewnić możliwość komfortowego pobytu w mieszkaniu w zimie, właściciele obłożyli pokoje powłokami izolacyjnymi, wśród których szeroko stosowano arkusze styropianu.
Drobnoustroje, grzyby, chemikalia, promienie ultrafioletowe i inne czynniki środowiskowe nie są w stanie zniszczyć wewnętrznej struktury ich materiału. Ale po pokryciu ścian tymi produktami zmiana temperatury ogrzewanej przestrzeni jest przyspieszana, wilgoć kondensuje się, a powierzchnia pomieszczenia maleje.

Technologia izolacji ścian z pianki polistyrenowej

Jeśli właściciel mieszkania mieszkalnego zdecyduje się zaizolować ściany pokoju przedmiotowym materiałem, musi starannie przygotować powierzchnię. Podczas tego pomiaru duże nierówności są wypełniane pianką montażową, a pęknięcia podlegają bardziej złożonej obróbce. Pęcznieją i gubią pozostałe zanieczyszczenia, są zwilżane przez spryskiwanie wodą i wypełniane klejem do płytek zmieszanym z gipsem w stosunku 1: 1. Po pokryciu pęknięć ściany są ostatecznie pokryte masą wyrównującą.
Rzędy styropianowych płyt są montowane za pomocą technologii klejenia na doskonale przygotowanej podstawie, a praca przebiega od poziomu podłogi do wysokości sufitu. Aby poprawić niezawodność ich mocowania, zaleca się stosowanie roztworu kleju poliuretanowego do prac wewnętrznych. Pierwsza linia produktów izolacyjnych jest mocowana w niewielkiej odległości od podłogi, a wymiary arkuszy są dostosowywane do cech podstawy poprzez cięcie materiału.
Klej jest stosowany do obróbki obwodu produktu, który jest następnie nakładany na powierzchnię 200 mm od sąsiedniej płyty, a po naciśnięciu przesuwa się do szczeliny 50 mm. Niezależnemu ruchowi płyt, który ma miejsce, zanim klej stwardnieje pod wpływem grawitacji, zapobiegają plastikowe kołki z szeroką głowicą. Przed zainstalowaniem takich produktów przecięcie szczelin między sąsiadującymi elementami wykładziny termoizolacyjnej jest wyposażone w otwór o szerokości późniejszej niż wkręcanie w niego kołka.
Długość elementu mocującego powinna odpowiadać grubości arkusza, a szwy między nieruchomą pianką polistyrenową powinny być uszczelnione pianką montażową. Nadmiar utwardzonego szczeliwa jest odcinany nożem malarskim i rozpoczyna się instalacja warstwy paroizolacyjnej z powleczonej folią folii polietylenowej, co zapobiega kondensacji wilgoci, rozprzestrzenianiu się patogenów i rozprzestrzenianiu się szkodliwych grzybów.
Płótna tego materiału o minimalnej grubości 0,2 mm są przymocowane od końca do końca folią styropianową na całej powierzchni izolowanej podstawy, a pozostałe szczeliny są uszczelnione taśmą klejącą, która jest wyposażona w warstwę folii. Aby poprawić właściwości estetyczne, powierzchnia wyposażona w folię paroizolacyjną pokryta jest zaprawą sztukatorską. Przed pracą kładzie się siatkę z włókna szklanego z komórkami o wielkości 5 mm, co zwiększa siłę adhezji roztworu z podstawą.
Tkaniny z tego materiału są przymocowane zakładką 100 mm i są przymocowane za pomocą plastikowych kołków do izolowanych ścian. Siatkę traktuje się klejem, którego grubość warstwy musi odpowiadać 2 mm, a narożniki są wyposażone w metalowe profile. W celu uzyskania estetycznego wyglądu ściany izolowane omawianą technologią poddawane są wykończeniu i układaniu powłok dekoracyjnych zgodnych ze stylem aranżacji wnętrz.